kök sözlük anlamı

“kök”

kök

  • isim, bitki bilimi Bitkileri toprağa bağlayan, topraktaki besi maddelerini emmesine yarayan klorofilsiz bölüm
  • bitki bilimi ► kök sap
  • Bazı şeylerde dip bölüm
  • Sapıyla çıkarılan bitkilerde tane
  • mecaz Dip, temel, esas
  • mecaz Bir şeyin başlangıç noktası
  • mecaz Bir kimseyi bir yere bağlayan manevi temel güçlerin bütünü
  • dil bilgisi Kelimenin ekleri çıkarıldıktan sonra kalan anlamlı bölümü: Kırdırmak kelimesinin kır-, taşlık kelimesinin taş bölümü köktür
  • kimya Olağan şartlarda çevresinden yalıtılamayan ancak birçok tepkimeyi nitelik değiştirmeden kalabilen atom kümesi
  • matematik Denklemde bilinmeyenin yerine konulduğunda uygun düşen gerçek veya birleşik değer, (√)

kök

Farsça kūk
  • isim, müzik Sazı kurmaya yarayan burgu