köken sözlük anlamı

“köken”

köken

  • isim Bir şeyin çıktığı, dayandığı temel, biçim, neden veya yer; menşe
  • Soy, asıl
  • ticaret Bir malın üretildiği veya yapıldığı, alındığı, getirildiği yer; menşe, orijin
  • ağızlardan Kavun, karpuz, kabak vb. bitkilerin toprak üstünde yayılan dalları
  • eskimiş Tulumbacı hortumlarının uç kısmındaki sarı maden sap