öz sözlükteki anlamı

“öz”

öz

  • isim, felsefe Bir kimsenin benliği, kendi manevi varlığı; iç, nefis (I), derun, ruh, varoluş karşıtı
  • "Kendine, kendi kendini" anlamlarında birleşik kelimeler türeten bir söz
  • Bir şeyin en kuvvetli veya kıvamlı bölümü; hülasa, zübde, ekstre
  • Çıbanların içinde ölmüş dokudan oluşan irinle birlikte çıkan parça
  • mecaz Bir şeyin iç yapısını ve ayırt edici özelliğini meydana getiren şey; künh, zübde
  • bitki bilimi Bitkilerin kök, gövde ve dallarının boydan boya ortasında bulunan, hafif, gevrek ve çoğu yumuşak bölüm

öz

  • sıfat Kan bağı ile bağlı olan, üvey olmayan
  • ► saf (II)

öz

  • isim, ağızlardan Sulak, verimli yer